მერიკო და კიდევ ბევრი რამ ეგოისტურად
ადამიანების უმრავლესობა ისევ ადამიანებმა გადაარჩინეს. წყარო არ მახსოვს, მაგრამ წავიკითხე, რომ ცნობილი ფსიქოლოგი როჯერსი
საქართველოში ყოფნის შემდეგ ხაზგასმით აღნიშნავდა მეგობრის, მეზობლის და სუფრის ინსტიტუტს,
რადგან თვითონ ეს გენიალური ადამიანი თერაპიის პროცესს განიხილავდა, როგორც უბრალო
ურთიერთობას ადამიანებს შორის, სადაც შექმნილია თბილი, ბუნებრივი სიყვარულით სავსე
ატმოსფერო ...
შეიძლება დღეს ემპათიის ნაკლებად გამოხატვის და მითუმეტეს
ემპათიური გარემოს შექმნის დეფიციტის ეპოქაში ეს ყველაფერი ვიღაცას გადაჭარბებულად
მოეჩვენოს, მაგრამ მე ეს ბედნერება ნამდვილად მქონია და მაქვს. ბევრჯერ გამომიცდია
საკუთარ თავზე, განგებამ ამით ძალიან გამანებივრა, რომ ჩემს გვერდით მუდმივად იდგნენ
საუკეთესო მეგობრები, ინტელექტუალები, გამტანები, მოტივატორები, რომლებიც არა მარტო
მეგობრები იყვნენ ჩემთვის არამედ, მენტორებიც, მრჩევლებიც და შემფასებლებიც. ვიცი სისხლის
ყივილი ძალიან ძლიერია, ამისთვის ჩემი დების მაგალითიც კმარა, მაგრამ არსებობენ ადამიანები,
რომლებიც შენი სისხლი არ არიან, და ამ დროს ძლიან ღვიძლები ხდებიან ... დარდობ, ფიქრობ, გიხარია რომ კარგად არან, მათი ღიმილი თუ სახეზე ჩრდილის დანახვაც კი გესმის
.... შეიძლება კვირის განმავლობაში არც დაეკონტაქტო და ყოველ დღე გახსოვდეს ..... და
შენს ლოცვებში ყოველ დილით იხსენიებდე ..... ასეთი ადამიანები რასაკვირველია ცოტაა,
და მათთვის თურმე ცხოვრება ხშირად გიწყობს გამოცდებს, ზოგი უძლებს ამ გამოცდას, ზოგი
კი ვერა .... იჭრება ამ გამოცდაში, ტოვებს აუდიტორიას და ჩაჭრილი გადის
...........
ცხოვრების განსაცდელი ძალიან მძიმე გამოცდაა თითოეული
ადამიანისთვის ვინც ხვდება და მის ანალიზს აკეთებს, რომ ეს პრობლემა მართლაც პრო-ბლემა იყო და არა კონტრაბლემა, რადგან კონტრაბლემად თუ განვიხილეთ ჩენ მისგან ვერაფერს
ვსწავლობთ ხოლო პრო-სგან ბევრს ...........
მოყვარული კულინარების კონკურსის დროს იდგა და ამზადებდა
თავისთვის ღორის ხორცს ბროწეულის სოუსში, ვიღაცამ მითხრა - აი შეხედე რუსთავი 2 ში
რომ გამოდის ის გოგო რა საინტერესო რაღაცას აკეთებსო, ერთი შევხედე, თავდახრილი მუშაობდა,
მერე დამავიწყდა, მხლოდ მაშინ მივაქციე ყურადღება,
როდესაც მისი მომზადებული კერძი გამარჯვებულებში იყო. აქცენტი მხოლოდ მაშინ გავაკეთე,
როდესაც შევამჩმე, რომ ზედმეტს არასდროს ლაპარაკობდა და ძალიან თავშეკავებული იყო,
თითქოს ისეთი შთაბეჭდილება იქმნებოდა, რომ არც აინტერესებდა შედეგი ........
შემდეგ იყო გამარჯვება და ერთმანეთის გაცნობა, იყო ტრენინგები
და ინგლისურის, ბიოლოგიის, ბოტანიკის, ლექციები
.... ჩვენ თითქოს ერთმანეთს ვსწავლობდით ყველა და მათ შორის იყო მერი, ყოველთვის ნეიტრალურ
პოზიციაში და თავაშეკავებული, მაგრამ პირდაპირი და პრინციპული .........
გავიგე, რომ ვენის სასტუმროში ერთ ნომერში ვიქნებოდით
... ინტერესით ველოდი ... უკვე ჩემთვის „რაღაცნაირი იყო“ აი „რაღაცნაირი“ როდესაც არ
იცი რა დაარქვა ამას, რომელსაც აქვს ისეთი რაღაც, რაც მის იმიჯს და ტიპაჟს ქმნის და
რაც არავის არ გავს .........
ერთად ვიარეთ მუზეუმებში, პროსპექტებზე, შოპინგებზე,
ერთად მოვიგიჟიანეთ თავი, ერთად ვათენეთ ღამეები, ერთად გავიარეთ ტრენინგის სიძნელეები და წარმატებები... ერთად გადავწყვიტეთ პრობლემები და ერთად შევაფასეთ
ზოგიერთი იქ მყოფების უმსგავსობები .... მე ყოველთვის ვგრძნობდი მის მხარდაჭერას, რომელსაც
ვერც კი წარმომედგინა, რომ ასე გამიჭირდებოდა ზრდასრული ადამიანების მართვა
.......
უკვე საბოლოოდ მჯეროდა რომ ის იყო ადამიანი რომელზეც
შეიძლებოდა დაყრდნობა და ხშირად რჩევებს ვეკითხებოდი, მისი აზრი ძალიან მაინტერესებდა, ვსტუმრობდი, როგორც შავ ლომში ასევე შუა დღეში,
ვურეკავდით რთმანეთს და გვიხაროდა ეს ურთიერთობა .....
ამიტომ ვახსენე პირობითად გამოცდა, რომელსაც ადამიანების
ურთიერთობას ხშირად უწყობს ცხოვრება ... ჩემს
საინტერესო ცხოვრებაში ეს ხშირად ხდებოდა .....
სადაც მერიმ ისეთი ხასითის სიმტკიცე, სამართლიანობის უნარი, მეგობრობის და სიმართლისთვის
უშიშარი ადამიანის პოზიცია გამოამჟღავნა, რომ მართალი გითხრათ ცოტა თუ გაუძლებდა ამას,
ბევრმა ჩემს ირგვლივ მყოფმა ამას ვერ გაუძლო,
ძალიან ბევრმა .. ეს იმას სრულიად არ ნიშნავს, რომ ისინი ცუდი ადამიანები არიან, ურალოდ პიროვნულად სუსტები აღმოჩნედნენ, რასაკვირველია
ზოგიერთები ....
შემთხვევითაც არ მიხსენებია როჯერსი ... მერიკო უკვე იყო ჩემი როგორც მეგობარი, მხარდამჭერი
ასევე ჩემი ფსიქოთერაპევტიც, მან დამაკავშირა
რუსთავი2ის შუადღის საოცარ ადამინებთან ....
მას მერე თითქმის ყველა ტელევიზიაში ვიყავი,
და ასე თუ ისე ჩავიხდე ამ მენიუში .... არსად არ
სუფევს ისეთი ატმოსფერო, როგორიც იქ... რადგან ატმოსფეროს ადამანები ქმნიან
..........
მის მიმართ უცნაური გაორებული გრძნობა მაქვს, როგორც
მეგობრის ასევე რატომღაც დედაშვილური ... არ
ვიცი რატომ ... შეიძლება ეს იმით არის განპირობებული,
რომ მერიკოს დედა არ ყავს, და მე მინდა როგორც საყვარელ ადამიანს ეს სიცარიელე თითქოს
შევუვსო.... გაფაციცებით ვადევნებ თვალს მის ყოველ ნაბიჯს და
მკაცრი შემფასებელიც ვარ, რადგნ მინდა, რომ ყველაზე კარგი იყოს იმაში რასაც აკეთებს,
ისიც მისმენს დიდი ინტერესით, უნდა რომ ჩემგან მოისმინოს შენიშვნები და ახალი წინადადებები
... ვისაუბროთ ყველაფერზე ....... გადაცემის
იდეებზე, ავკარგზე ამ მთისა და იმ ბარისაზე, ჩემებზე, პატარა „ბლატნოი“ ლეჟოზე
.... და ვინ იცის კიდევ რაზე ..... მაგრამ
მთავარი არის ის სიმყუდროვის, სითბოს და კარგი განწყობის შეგრძნება, რასაც ეს ურთიერთობა
გვანიჭებს.
სადაც არ უნდა მიხვიდე მასთან, ყოველთვის ცდილობს, რომ
კომფორტი შეგიქმნას და გასიამოვნოს, ეს კეთილი
ადამიანები თვისებაა, ვიცი, რომ საოცრად კეთილია,
ხშირად დაუმტკიცებია სხვადასხვა ქცევებში, ქმედებაში, შეფასების დროს... ადამიანები
ხომ ნიუანსებისგაც შედგებიან, თუმცა ამას ხშირად თვითონვე ვერ აფიქსირებენ
......
მერიკო ძალიან უშუალოა და ხალასი,
არ აინტერესებს თავის მოჩვენება და სიყალბე, არის ის, როგორიც არის და მორჩა.
მე მას ქართული გასტრონომიული კულტურის რევოლუციონერს ვეძახი ... როცა მწვანე
ღომი გააკეთა, რაც ეხლა ძალიან პოპულარულია
და ბევრი მოყვარული სპეციალურად დადის შავ ლომში მის დასაგემოვნებლად, ვეუბნებოდი ფრთხილად
იყავი ემანდ მეგრელებმა არ დაგისადკავონ ღომის გაუპატიურებისათვის მეთქი, მაგრამ მას
არ ეშინია სიახლეების და საინტერესო რისკების ...
ძალიან კარგი ინტუიცია აქვს, ამას მოწმობს ის ჯგუფი,
რომელიც შავ ლომში ყავს ... ნანას საოცარი ხელები, რომელიც შოპენს, შუმანს და ლისტს უკრევენ
და მერე შავი ლომის სამზარეულოში მერის იდეებს აცოცხლებენ და კიდევ თამუნას კომუნიკაბელურობა,
რაც ყოველი კერძისადმი სტუმარს ინტერესს აღუძრავს და ქმნის ოჯხურ გარემოს.
აი ლეილაში
კი სრულიად ახალგაზრდა შეფ მზარეული ყავს ილია ბენაშვილი, რომელსაც უკვე აქვს თავისი
საფირმო კერძები, რაც ძალზე საინტერესო მომენტია. მერიმ მე მისი ერთ ერთი კერძი გამასინჯა ორაგულის
სალათი ფეიხოს დრესინგით და გოგრის სუპი ფორთოხლის წვენით და ჯანჯაფილით
... გაოცებული დავრჩი ინგრედიენტების ბალანსით,
სადაც იგრძნობოდა თაიგულის გემო, როდესაც გრძნობ ყველა ინგრედიენტს ცალალკე და ამავე
დროს ერთობლივად .....
რატომ არის ეს მერიკოს დამსახურება?
იმიტომ რომ ლეილაში ილიას კარტ ბლანში აქვს, რომ დანერგოს
ინოვაციური, საინტერესო, ეგზოტიკური და კარგი ... რადგან მისი შეფი მერიკო, კარგად
ხვდება, რომ გამოყენებითი მატემატიკის ფაკულტეტის
კურსდამთავრებული, რომელიც უკრავს ასევე პიანინოზე, გიტარაზე და საოცარ საქსოფონზე
და ამავე დროს საოცარი კულინარია .... სულაც არ იქნება სტანდარტულად მოაზროვნე და რომ
ის ნამდვილად გააჯაზებს სამზარეულოში..... როცა მისი გაცნობა მოვინდომე ჩემს წინ მაღალი საოცრად
სიმპათიური ახალგაზრდა წარსდგა ..... აი რატომ არის ეს მერიკოს დამსახურება ......
კიდევ? კიდევ
რა და ძალიან ბევრი რამ, მერიკოს მენეჯერულ
უნარებზე, საქმისადმი ერთგულ და ბიზნეს დამოკიდებულებაზე, დაუღალავ შრომისმოყვარეობაზე,
ჯანსაღ და ავთენტურ პროდუქციაზე ორიენტირებულ
სამზარეულოზე, დედობაზე, მეუღლეობაზე, მამისადმი
და ახლობლებისადმი პოზიციაზე ... უამრავ რამეზე შემიძლია .... მაგრამ ეგოისტურად ვწერ
.....
დალი 10.11.2014
